کد مطلب:211103 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123
امام صادق و طبابت
چون عصر امام ششم آغاز جنبش علمی مسلمین بود و افكار عمومی تازه داشت به رشد و جهش به طرف علم و فضیلت سوق می یافت و مردم برای كسب علم و دانش و تحصیل معارف دین شتابزده گی نشان می دادند ظروف دلها مهیا و مساعد برای مظروف دانش و بینش گردیده بود لذا امام صادق علیه السلام برای تكامل عقیده و ایمان طب و فلسفه و ریاضیات و طبیعیات را به طریقت توحید پراكنده به نام حدیث طرح و بیان می فرمود نه آن كه كلاس مخصوص طب یا ریاضی باشد و ساعتی معین در آن فن تدریس نماید بلی در اواخر شاگردانی كه در مكتب امام پنجم باقرالعلوم از جوانان اصحاب بودند و در محضر و مدرسه جعفری رشد علمی و عقلی پیدا كرده شم فنی آنها در قسمتهای مختلف قوت گرفته بود می آمدند مطالب را سؤال می كردند و امام موضوع را تجزیه و تحلیل نموده پاسخ می داد تا آنها در علوم فلكیات و ریاضیات و طبیعیات خوب واقف گردند و یا از جهت آنكه افكار سخیف فرق مختلف را به كنار بزند در آراء و افكار ملل و نحل مذاكره می فرمود و عقاید پریشان مخالفین را رد می كرد و راه صواب را می آموخت و بدین طریق شبهات فرق متشتت محو می گردید و دلها به نور علم و یقین و ایمان روشن می شد.
بدین جهات چنانچه سابق هم گفتیم علوم تعلیمی امام صادق را در اوراق زندگانی اصحابش باید جستجو و استخراج كرده و دسته بندی نموده و همین نیروی احاطه علمی سبب خضوع و خشیت طبقه علماء دانشمندان گردید.
شكی نیست در اینكه امام صادق علیه السلام علم طب را مانند سایر علوم به میراث از پدرش تا جدش باب مدینه علم آموخت و از كتب عصری و معارف طبیعی دنیای آن روز چنانچه برخی تصور كرده اند چیزی نیاموخت بلكه به عكس طبیب معروف هندی یا یونانی در مناظرات از
[ صفحه 292]
محضر او بهره مند می شد و نكات و دقایق طب را از گیاه شناسی و خواص نباتات و میوه جات و حبوبات و حتی صمغیات و جواهرات و غیره امام برای او بیان می فرمود و او هم با مسرت و شادمانی تلقی و قبول می كرد پس علم طب امام صادق علم طب روحانی آسمانی و تراوشات مكتب ربوبی از طریق باب مدینه علم بوده كه نوری از انوار و فیضی از فیوضات ولایت سیر نزولی داشته و امام صادق روی همان مبانی طب را مانند سایر علوم می آموخت و تجارب علمی در مرور ایام این فضیلت را در سبقت اعلمیت گواهی داد و مناظره امام صادق با طبیب هندی و مناظرات با طبیب نصرانی بهترین شاهد قدرت علمی امام ششم علیه السلام بوده است.
بدین جهات چنانچه سابق هم گفتیم علوم تعلیمی امام صادق را در اوراق زندگانی اصحابش باید جستجو و استخراج كرده و دسته بندی نموده و همین نیروی احاطه علمی سبب خضوع و خشیت طبقه علماء دانشمندان گردید.
شكی نیست در اینكه امام صادق علیه السلام علم طب را مانند سایر علوم به میراث از پدرش تا جدش باب مدینه علم آموخت و از كتب عصری و معارف طبیعی دنیای آن روز چنانچه برخی تصور كرده اند چیزی نیاموخت بلكه به عكس طبیب معروف هندی یا یونانی در مناظرات از
[ صفحه 292]
محضر او بهره مند می شد و نكات و دقایق طب را از گیاه شناسی و خواص نباتات و میوه جات و حبوبات و حتی صمغیات و جواهرات و غیره امام برای او بیان می فرمود و او هم با مسرت و شادمانی تلقی و قبول می كرد پس علم طب امام صادق علم طب روحانی آسمانی و تراوشات مكتب ربوبی از طریق باب مدینه علم بوده كه نوری از انوار و فیضی از فیوضات ولایت سیر نزولی داشته و امام صادق روی همان مبانی طب را مانند سایر علوم می آموخت و تجارب علمی در مرور ایام این فضیلت را در سبقت اعلمیت گواهی داد و مناظره امام صادق با طبیب هندی و مناظرات با طبیب نصرانی بهترین شاهد قدرت علمی امام ششم علیه السلام بوده است.